συνέχεια από το προηγούμενο
Γιατί όμως δεν είναι επαρκής;
Πολλά πράγματα υποστηρίζονται στα κείμενα και τις συζητήσεις μας για την ανεπάρκεια της ταξικής ανάλυσης αλλά νομίζω πως υπάρχουν δύο (κυρίως) λόγοι που την κάνουν ανεπαρκή – που δεν αναφέρονται ιδιαίτερα.
1) Αν χρησιμοποιείς την ταξική ανάλυση ως εργαλείο, συνήθως, οδηγείσαι στο συμπέρασμα ότι αφού έτσι λειτουργούν οι οργανωμένες ομάδες τότε κι εγώ πρέπει να κινηθώ με βάση το ταξικό μου συμφέρον. «Τα εργατικά συμφέροντα πάνω απ’ όλα» λέει το σύνθημα. Να οργανωθώ με βάση αυτό και να ανάγω όλη μου τη δραστηριότητα σε αυτό. Αυτό πέρα από τα προβλήματα που έχει (δες 2) μπερδεύει αρκετά τα πράγματα εξαιτίας της ταξικής σύνθεσης του α/α/α/α χώρου. Δεν είμαστε όλ@ στην ίδια τάξη και ούτε τα συμφέροντα μας συμπίπτουν ακριβώς. Μια ντόπια που κάνει το μεταπτυχιακό της δεν βρίσκεται στην ίδια θέση με τον μετανάστη που τέλειωσε μόνο το 2βάθμιο σχολείο. Και δεν είναι θέμα πόσα λεφτά παίρνει. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που προσδιορίζουν την ταξική σου θέση όπως τονίζω στο 1ο μέρος του κειμένου. Οι αποκλεισμοί, οι δυνατότητες και οι επιλογές που έχεις. Από τη μια, αν παλέψεις για τα συμφέροντά σου ως μεταπτυχιακός φοιτητής θα έρθεις σε σύγκρουση με τον μετανάστη και από την άλλη αν διακηρύξεις «είμαστε όλοι μετανάστες» και τα λοιπά αφηρημένα πράγματα βάζεις κάτω από το χαλάκι τις ταξικές σας διαφορές.
Να δώσω ένα απτό παράδειγμα. Βρίσκονται στην ίδια συνέλευση μια ελληνίδα υπήκοος και ένας μετανάστης. Αυτή είναι με μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες, από οικογένεια με κάποιες διασυνδέσεις με δυνατότητες να πάει όποια ώρα θέλει να βρει μια δουλειά εύκολη και με καλά λεφτά. Αυτός με το ζόρι έβγαλε το σχολείο, πήγε στο τεχνικό, περιφέρεται σε σκατοδουλειές χωρίς δυνατότητες ταξικής ανέλιξης κτλ. Αυτ@ οι δύο συμμετέχουν λοιπόν σε έναν κοινό αγώνα ως μέλη της ίδιας συνέλευσης. Δε μας ενδιαφέρει εδώ η μορφή της συνέλευσης και τα περιεχόμενα του αγώνα – εφαρμόστε το παράδειγμα όπως νομίζεται. Σε αυτόν τον αγώνα, λοιπόν, η ελληνίδα μπορεί στο λόγο της και την πράξη της να εμφανίζεται χίλιες φορές πιο ριζοσπαστική από τον μετανάστη και να το εννοεί και να το ρισκάρει και με το παραπάνω. Και θα γυρίσει μετά ο χώρος να δώσει τα εύσημα σε αυτήν, θα αναβαθμιστεί και στα κουλ παρεάκια του κάθε χώρου θα κάνει πιο εύκολα γνωστούς, δημόσιες σχέσεις (που θα φέρνουν και άλλες δυνατότητες – ακόμα και για δουλειές και κύρος) και τα λοιπά κουραστικά πράγματα με τα οποία περνάει ο κόσμος τον καιρό του. Έχοντας δυνατότητες διαφυγής από το μίζερο παρόν, δυνατότητες υλικής αναβάθμισης και άρα ορίζοντα, έχοντας με λίγα λόγια επιλογές μπορεί να τα ρισκάρει όλα για όλα, που δεν είναι όλα για όλα ακριβώς όμως από τη δικιά της ταξική θέση. Ως μετανάστης όμως με το ζόρι και με πολύ δουλειά, μπορείς να κρατιέσαι στην Αθήνα (αν δεν έχεις σπίτι είσαι συνέχεια στο τρέξιμο γι’ αυτό το απλό), δεν έχεις διασυνδέσεις ούτε και πολλές δυνατότητες για ανέλιξη, δεν έχεις διαφυγές, δεν έχεις επιλογές. Όσο πιο χαμηλά στην τάξη, τόσο πιο δεμένος στην ανάγκη. Continue reading