«To NATO αποφάσισε χθες ομόφωνα να παράσχει την υποστήριξή του για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης… Οι νατοϊκές δυνάμεις δεν θα παρεμβαίνουν σε επιχειρήσεις διάσωσης ούτε αναμένεται να κάνουν επαναπροωθήσεις ή να σταματούν την πορεία των πλεούμενων. Ο σκοπός της παρουσίας τους είναι να παρακολουθούν τις εγκληματικές δραστηριότητες και τις κινήσεις των λαθροδιακινητών και αυτό σε στενή συνεργασία με τις ευρωπαϊκές αρχές και τον Frontex».
Γελάει ο κόσμος! Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι το ΝΑΤΟ (μια διακρατική στρατιωτική συμμαχία) έρχεται στο Αιγαίο για να πιάσει τους δουλεμπόρους; Κανείς. Δουλέμποροι που δουλεύουν σε άψογη συνεργασία με το τουρκικό κράτος (όπως κάθε τίμιος δουλέμπορος κάνει με το κράτος του). Ακόμα κι αν δε δούλευανε γι’ αυτό, είναι δυνατόν να χρειάζεται ολόκληρο ΝΑΤΟ για να τους βρει; Φυσικά και όχι. Η κρατική αστυνομία φτάνει και περισσεύει. Η εξουσία δεν ενδιαφέρεται ούτε καν να προσφέρει μια σοβαροφανή εξήγηση. Τι συμβαίνει όμως;
Τα κυρίαρχα ντόπια media αναφέρονται μόνο σε αυτή την απόφαση του ΝΑΤΟ παραγνωρίζοντας τη μεγάλη εικόνα. Προφανώς, αυτό το κάνουν για τους υπηκόους του ελληνικού κράτους στα πλαίσια της διαρκούς προσπάθειας που κάνει για να αποσπάσει συναίνεση (ή αυτό που λέει «εθνική ενότητα»). Η μεγάλη εικόνα είναι ότι το ΝΑΤΟ ενισχύει τις δυνάμεις του στην Ανατολική Ευρώπη¹ και έρχεται πιο κοντά με την Γεωργία. Δες στα links τις ανακοινώσεις από προχθές και χθες αντίστοιχα. Στην Ελλάδα σιωπή γι’ αυτά. Η μεσοπρόθεσμη ενίσχυση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη, δηλαδή, στα σύνορα με τη Ρωσία, η εγγύτητα με τη Γεωργία και η «προστασία» της Τουρκίας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο («The alliance already has a strong naval presence in the eastern Mediterranean to help protect Turkey from any incursions from Syria») είναι κινήσεις που ενισχύουν τις δυνάμεις γύρω από τη Ρωσία. Οι Κούρδοι προσπαθούν να χτίσουν σχέσεις με τη Ρωσία όπως δηλώνει ένας μέλος του PYD: “Our aim is to strengthen and develop relations with the Russian side, including its civil organizations, political parties, academics”. Eκμεταλλευόμενοι και αυτοί τον ανταγωνισμό Τουρκίας – Ρωσίας (όπως έκανε με το κουρδικό και το ελληνικό κράτος παλιότερα επί Ανδρέα) την ίδια ώρα που ο τουρκικός στρατός τους βομβαρδίζει και ετοιμάζεται για χερσαία εισβολή μαζί με τη Σ. Αραβία (1,2). . Το ΝΑΤΟ ισχυρίζεται πως θα στηρίξει και τον πόλεμο της συμμαχίας ενάντια στο ISIS. Με παρόμοιο τρόπο που το κάνει και η Τουρκία προφανώς.
Είναι πολύ δύσκολο, από τη μεριά μας να δούμε τι πραγματικά γίνεται στους ανταγωνισμούς μεταξύ των κρατών και ακόμα πιο δύσκολο να βγάλουμε και συμπεράσματα για το πώς να κινηθούμε. Και το πιο δύσκολο είναι καταλάβουμε τι κάνει το ελληνικό κράτος. Η Ρωσία που έχει ως σύμμαχο τη Συρία του Άσαντ βομβαρδίζει την αντιπολίτευσή του. Η Τουρκία στηρίζει τον ISIS και προσπαθεί να εμποδίσει την δημιουργία Κούρδικου κράτους απ’ όπου κι αν προέρχεται (έχει και στρατεύματα στο ιρακινό κουρδιστάν) και έχει πετύχει να εισπράξει πολύ μεγάλα ποσά από την ΕΕ καθώς και να «φέρει» το ΝΑΤΟ στην περιοχή του για οποιοδήποτε «πρόβλημα» με τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ τα γνωστά θέματα με Ρωσία.
Με τους μετανάστες τι γίνεται;
Το ΝΑΤΟ λέει μια αλήθεια. Ότι δεν είναι σκοπός του να επαναπροωθεί τις βάρκες πίσω. Δεν είναι αυτή η δουλειά του. Σε αυτό στο οποίο μπορεί να συνεισφέρει είναι στην οργανωμένη διαλογή αυτών μέσω των hot-spots για τις ανάγκες των ευρωπαϊκών κρατών. Οι μετανάστες θα συνεχίσουν να έρχονται και οι δουλέμποροι θα συνεχίσουν να δουλεύουν. Το τούρκικο κράτος θέλει τους πρόσφυγες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για να παίρνει ζεστό χρήμα από την ΕΕ και ταυτόχρονα να μπορεί να την εκβιάσει για να ικανοποιήσει τα δικά της συμφέροντα. Άρα, δεν θα έχει πρόβλημα και με την ενδεχόμενη επαναπροώθησή τους στο έδαφος της. Το θέμα με τους μετανάστες είναι ότι πρέπει να ελέγχονται καλύτερα. Η FRONTEX, τα hot-spots και το ΝΑΤΟ θα συνεργαστούν για να ταυτοποιούν τους μετανάστες (βιομετρικά συστήματα κτλ) και να διαλέγουν αυτούς που θέλουν. Οι υπόλοιποι είναι απλά πλεονάζοντες. Μπορούν να γυρνάνε πίσω, να δίνουν πάλι λεφτά στους δουλεμπόρους ή και να πεθαίνουν. Βασικό μέλημά τους είναι επίσης οι μετανάστες ως η πλειοψηφούσα εργατική τάξη των ευρωπαϊκών κρατών να είναι πειθαρχημένη και με σκυμμένο το κεφάλι. Και αυτό πρέπει να το νιώθουν στο πετσί τους από την αρχή. Ότι ο ταξικός πόλεμος διεξάγεται πάνω απ’ τα κεφάλια τους με όλο το στρατό του κόσμου. Η εργατική τάξη των μεταναστών είναι ο μεγάλος φόβος των αφεντικών.
Το ελληνικό κράτος σε όλα αυτά τι ζητάει;
Η αλήθεια είναι πως το ελληνικό κράτος, μάλλον, αυτή τη στιγμή έχει υποστεί μια διπλωματική και στρατηγική ήττα μιας και δεν ήθελε με τίποτα να περιπολούν από κοινού με την Τουρκία στα ελληνικά ύδατα. Η συμφωνία η τελική είναι ότι αυτό δε θα γίνεται (αν και ένα από τα πλοία του ΝΑΤΟ είναι τούρκικο). Το ελληνικό κράτος προσπαθεί να πείσει τους υπηκόους του ότι όλα τα κάνει για το καλό τους (βλ. δηλώσεις Καμμένου για τη λύση του προσφυγικού μια για πάντα).
Το ανησυχητικό σε αυτή την περίπτωση είναι η ταχύτητα με την οποία δρομολογήθηκαν όλα αυτά και προφανώς δεν περίμεναν τη σύνοδο στις Βρυξέλλες. Το ΝΑΤΟ έκανε κοινή άσκηση με το τουρκικό κράτος πριν μερικές μέρες. Η ελληνική αντίδραση ήταν στην αρχή αρνητικότατη αλλά γρήγορα άλλαξε 180 μοίρες τη ρητορεία του. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το τουρκικό κράτος πιέζεται τόσο πολύ (εντός κι εκτός) που ζητάει από τους συμμάχους του να το βοηθήσουν στρατιωτικά. Εντός από τους Κούρδους και τις λαϊκές εξεγέρσεις των τελευταίων ετών. Ξέρει πολύ καλά ότι όλος αυτός ο κόσμος που βγήκε στο δρόμο δεν ξέχασε τίποτα και καραδοκεί. Γι’ αυτό και η τρομερή καταστολή. Και εκτός, από τη Ρωσία και τη συμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ. Είναι περικυκλωμένο.
Ο Μεντβέντεφ κήρυξε το νέο Ψυχρό Πόλεμο ανάμεσα σε Ρωσία και Δύση και προειδοποίησε πως μια χερσαία επιχείρηση στη Συρία μπορεί να σημαίνει παγκόσμιο πόλεμο. Η Σαουδική Αραβία στέλνει ενισχύσεις στην Τουρκία ως κομμάτι του συνασπισμού ενάντια στο ISIS και δηλώνουν ότι μπορεί να την κάνουν αυτή τη χερσαία επιχείρηση.
Οι εξελίξεις αναμένεται να είναι άγριες. Η Ρωσία και στην περίπτωση της Ουκρανίας και της Γεωργίας δεν δίστασε να κατεβάσει στρατό. Η Δύση στενεύει τον κλοιό και του Τουρκικό κράτος είναι έτοιμο να υπερασπιστεί την ακεραιότητά του με όλους τους τρόπους. Το ελληνικό κράτος έχει βλέψεις για την Συρία και αυτό είναι γνωστό καιρό τώρα. Το ερώτημα είναι πως θα συμμετάσχει το ελληνικό κράτος στον ενδεχόμενο πόλεμο στη Συρία;
Κι εμείς
Η ταχύτητα των γεγονότων όσο εμείς ασχολούμαστε με ενδοκινηματικές έριδες και διαφωνίες της πλάκας θα μας φέρουν προ τετελεσμένων γεγονότων. Η ένταση έχει χτυπήσει κόκκινο, πολύς στρατός σε πολύ μικρό χρόνο και χώρο και εμείς δεν έχουμε ούτε τις γνώσεις, ούτε την πολιτική ετοιμότητα να ανταποκριθούμε στην κατάσταση. Κάποια ζητήματα.
α) το θέμα είναι πως θα αποδομήσουμε οποιαδήποτε ρητορεία του ελληνικού κράτους περί εθνικής ενότητας στις μελλοντικές του εκκλήσεις και φυσικά πως θα εμποδίσουμε την ντόπια εργατική τάξη να πάει να σκοτωθεί σε οποιονδήποτε πόλεμο. Ανυποταξία, άρνηση στράτευσης και ενάντια στο πόλεμο των κρατών.
β) ένα πράγμα που έχω τονίσει και σε προηγούμενα κείμενα είναι πως πρέπει τα κινήματά μας να αναβαθμιστούν και μεταξύ άλλων πρέπει να λύνουν προβλήματα. Δηλαδή, να ικανοποιούν ανάγκες. Από την τροφή και την εργασία μέχρι την στήριξη στην ανυποταξία στο στρατό και την άρνηση κάθε είδους πληρωμών προς το κράτος και το κεφάλαιο.
γ) οι σχέσεις ντόπιων και μεταναστών πρέπει να γίνουν περισσότερο υλικές με τρόπο συνειδητό. Το ελληνικό κράτος δε φοβάται τίποτα περισσότερο από την ενότητα μεταξύ ντόπιων και μεταναστών εργατών. Ακριβώς, αυτή η απουσία σύνδεσης οργάνωσης και αγώνα είναι που του δίνει τη δυναμική να έχει βλέψεις και για ανοίγματα σε άλλους πολέμους.
Η δουλειά μας είναι να μην ακολουθήσουμε το κράτος σε οποιοδήποτε κάλεσμα για πόλεμο και να μοιραστούμε τα λιγοστά μας προνόμια με τους μετανάστες.²
Ότι γράφτηκε εδώ είναι μια λειψή αναγκαστικά προσπάθεια να δούμε επιδερμικά τι περίπου γίνεται. Όποι@ μπορεί να συνεισφέρει σε γνώσεις ας το κάνει μπας και βγάλουμε άκρη.
¹ “We agreed that we have accomplished a lot,” the Secretary General said. “We have increased NATO’s presence in the eastern part of the Alliance, – with enhanced air policing, maritime patrols and robust exercises. We have agreed assurance measures for Turkey – with Patriot batteries, AWACS surveillance planes, and an enhanced maritime presence in the Eastern Mediterranean and in the Black Sea. We have tripled the size of the NATO Response Force to more than 40,000 troops, with the new Spearhead Force at its core. And we have activated six small headquarters in our eastern Allies, and are setting up two more,”