Tag Archives: φασισμός

Ανάληψη ευθύνης για τον εμπρησμό στη Νοταρά από το ελληνικό κράτος!!

Ανέβηκε στο διαδίκτυο ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στη Νοταρά 26 από κάποια ομάδα νεοναζί. Ενδιαφέρον πως η «Εφημερίδα των Συντακτών» χαρακτηρίζει το βίντεο «παραληρηματικό». Κι όμως βλέποντας το βίντεο δε φαίνεται και τόσο παραληρηματικό. Περισσότερο μοιάζει με επιτροπή φασιστοκατοίκων. Μάλλον αυτό είναι το πιο τρομακτικό απ’ όλα.

notara

Το βίντεο ξεκινάει με εικόνες που υποτίθεται προπαγανδίζουν οι αντιφασίστες με παιδάκια να παίζουν, μετανάστες να χορεύουν και άλλα τέτοια που παρουσιάζουν τους μετανάστες κανονικούς ανθρώπους καθόλου επικίνδυνους, συνεχίζει με διάφορα τραγελαφικά από ξύλο μεταξύ μεταναστών, ξύλο με μπάτσους, πορείες όπου κρατάνε σημαίες του F.S.A. (Ελεύθερος Συριακός Στρατός) για να υποδηλώσει πως στην πραγματικότητα οι μετανάστες είναι τρομοκράτες. Λένε και την εξής μπούρδα:

«Μέλη του F.S.A. (Ελεύθερος Συριακός Στρατός) και της τζιχαντιστικής οργάνωσης Al nusra δηλαδή οργανώσεις που απαρτίζουν το ισλαμικό κράτος (ISIS.)»

Δεν μπορούν ούτε αυτές τις ομάδες μεταξύ τους να ξεχωρίσουν. Ένα search στο Wikipedia είναι. Μέχρις αυτό το σημείο όλα καλά. Η τυπική νεοναζιστική βλακεία.

Πιο κάτω όμως το πράγμα γίνεται καλύτερο. Γράφουν επί λέξει (έκατσα και το αντέγραψα μέχρι και το τελευταίο τόνο –  τα λάθη δικά τους):

«ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΑ ΕΞΗΣ:

…Οι λαθρομετανάστες – πρόσφυγες τους δίνουμε (όχι πως δεν τα πήραν απο μόνοι τους) ίσα δικαιώματα και σαν Δ’ΙΚΑΙΟ θα έχουν και τις ίσες ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ

Φυσικά να έχουν οι πρόσφυγες όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, δωρεάν στέγαση (έχουν τα Hot Spot), δωρεάν υγεία (Με γενόσημα φάρμακα όχι αυθεντικά εννοείτε όπως έχουν και οι Έλληνες πολίτες) και δωρεάν παιδεία (χωρίς όμως τα Ελληνόπουλα να είναι αναγκασμένα να προσκυνούν τον Αλλά ή να κρύβοντε για να φάνε χοιρινό για να μην κολάζουν τα προσφυγόπουλα) και όλα αυτά

….Με συνοπτικές διαδικασίες να καταγραφούν από τους Δήμους μέχρι και οι κουφάλες των δοντιών τους, αποτυπώματα κτλ κτλ κτλ όπως κάνουν και στους Έλληνες πολίτες και αφού θα τα έχουν όλα δωρεάν, οι Άντρες “πρόσφυγες” να εργαστούν στα δημόσια έργα σαν εργάτες (να φτιάξουν δρόμους, να καλωπίζουν τους δρόμους, να τους βάφουν, να τους φτιάχνουν) να σπέρνουν και να καλλιεργούν χωράφια για το δημόσιο (ΟΧΙ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ) συμφέρον το λιγότερο 8 (που δεν υπάρχει πουθενά) με 10 ώρες όσες δουλεύει δηλαδή και ένας Έλληνας Πολίτης

Οι γυναίκες προσφυγοπούλες ή μετανάστριες να δουλέψουν στην καθαριότητα, να σκουπίζουν τους δρόμους, να βοηθάνε τους οδοκαθαριστές, να καθαρίζουν υπουργεία, νομαρχίες, γραφεία κτλ κτλ αφου τα προσφυγόπουλα θα είναι στο σχολείο δεν θα έχουν πρόβλημα να εργαστούν (όπως κάνει και μια Ελληνίδα γυναίκα). Μπορούν να κάνουν τόσες εργασίες ώστε να αποπληρώσουν την ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ φιλοξενία μας..»

Καταρχάς να τους ευχαριστήσουμε που γράφουν και κανένα κείμενο και κάνουν πιο κατανοητό το φαινόμενο του φασισμού. Όλα όσα λένε θα μπορούσε να τα γράφει κάποιος στο protagon.gr απλά χωρίς λάθη, με καλύτερη σύνταξη και πιο προσεγμένο political correct περιεχόμενο. Όλα όσα γράφει είναι η ουσία του κράτους. Ιατρικές εξετάσεις όπως έκανε το γερμανικό κράτος για τους μετανάστες τη δεκαετία του ’50 – ’60, εργασία για το κράτος με μισθούς πείνας ή τίποτα. Το έγραφα και πιο παλιά σε ένα κείμενο για τον φασισμό, ότι τέτοια ναζιστικού τύπου πράγματα τα πρότεινε και ο Κασιδιάρης αλλά αυτό που συμβαίνει στον σημερινό φασισμό είναι ένα βήμα πιο μπροστά. Αυτά γίνονται στις φυλακές του πολιτισμένου κόσμου, όπου οι φυλακισμένοι δουλεύουν για τη φυλακή σε μεγάλες εταιρείες με πολύ λίγα ή καθόλου λεφτά (δες την κινητοποίηση των αμερικανών κρατουμένων κατά της σκλαβιάς και τι γίνεται στις γερμανικές φυλακές). Το πιο τραγικό είναι πως κάνουν παραλληλισμούς με τους έλληνες υπηκόους (αφού παίρνει γενόσημα ο έλληνας, γενόσημα και ο μετανάστης) ενώ αυτό υποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο πως το θέμα είναι ταξικό και όχι εθνικό. Ότι όπως μεταχειρίζεται τους μετανάστες τόσα χρόνια θα ήθελε πολύ να μεταχειρίζεται και τους έλληνες υπηκόους απλά όχι ενωμένους. Και σε αυτό το σημείο έρχονται οι εθνικιστές και όλοι πατριώτες να επιτελέσουν το έργο τους – της διαίρεσης των από τα κάτω.

Όλα όσα λένε οι νεοναζί είναι η επίσημη κρατική πολιτική (εδώ και μερικές δεκαετίες) με διάφορες παραλλαγές. Θέλει να έχει και έχει τους μετανάστες για φτηνή ή τζάμπα εργασία, πλήρως ελεγχόμενους και πειθαρχημένους. Το κράτος κάνει αυτό ακριβώς είτε στις φυλακές, είτε με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τότε και σήμερα, είτε με τα κέντρα φιλοξενίας, είτε με τη φτηνή μαύρη εργασία των μεταναστών σε όλη την επικράτεια. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι θα βρεις πολύ κόσμο στην ελλάδα να τα λέει αυτά σαν αυτονόητα. Ότι αφού τους φιλοξενούμε να μας το ανταποδώσουν. Τους φιλοξενούμε όλοι μαζί λες και το κράτος είμαστε όλοι εμείς. Αυτή την ουδετερότητα του κράτους καταφέρνει πολύ καλά να την επιβάλλει ιδεολογικά η κυβέρνηση της Αριστεράς.

Οι νεοναζί είναι οι πιο φανατικοί υποστηρικτές της κρατικής πολιτικής, κάποιου είδους ακτιβιστές υπέρ των συμφερόντων του κράτους (δηλαδή του κεφαλαίου) και το αποδεικνύουν όχι μόνο μέσα από τις πράξεις τους αλλά και μέσα από τα λόγια τους.

Ο φασισμός πρώτα έρχεται για τους άλλους, μετά για κάποιους ακόμα αλλά ΠΟΤΕ για όλους (#2)

συνέχεια από το προηγούμενο

Τα συντηρητικά αντανακλαστικά και η ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν μπορώ να μην αναφέρω κάποια συντηρητικά αντανακλαστικά του κινήματος αλληλεγγύης με την ευρεία έννοια (και εκτός αυτοοργανωμένου κινήματος). Οι μετανάστες έρχονται στην ελλάδα με τις ίδιες ακριβώς μεθόδους πολλά χρόνια τώρα. Γιατί μέχρι τώρα δεν κινητοποιήθηκε ένα κύμα καταλήψεων από το ντόπιο κίνημα για τη στέγαση ανθρώπων που θέλανε να μείνουνε εδώ; Διότι το ίδιο το κίνημα δεν είχε την ανάγκη για μαζικές καταλήψεις στέγης; Επειδή δεν ένιωθε αυτή την εγγύτητα με τους μετανάστες για να ασκήσει τέτοιες πρακτικές; Πολλές οι απαντήσεις προφανώς.

Το ελληνικό (και όχι μόνο) κράτος έστρεψε τα φώτα του θεάματος πάνω στις εικόνες των πνιγμών, του πόνου και της δυστυχίας των μεταναστών, για πρώτη φορά εδώ και τόσα χρόνια όχι για να οξύνει το ταξικό μίσος αλλά για να κατευθύνει τους υπηκόους τους μακριά από τον ταξικό πόλεμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ιδανικός διαχειριστής γι’ αυτή τη δουλειά. Τώρα, τον τελευταίο χρόνο με την κυβέρνηση της Αριστεράς της φιλανθρωπίας, των δικαιωμάτων και του ανθρωπισμού, το κράτος έριξε τους προβολείς του στο δράμα των προσφύγων (όχι των μεταναστών) και στην ανθρωπιά που θα έπρεπε να δείξουμε σαν έλληνες. Και ξαφνικά ένα μαζικό κίνημα αλληλεγγύης, με συλλογή αναγκαίων πραγμάτων, τροφίμων κτλ ξεπήδησε. Αυτό το φαινόμενο θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να ειδωθεί ως αναπόσπαστό κομμάτι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Αναλυτικά για το φαινόμενο δες το κείμενο για τον εθελοντισμό. Αυτό το κύμα αλληλεγγύης είναι σε κάποιο βαθμό αντικατοπτρισμός της εντολής του κράτους προς του υπηκόους του. Τους είπε «βοηθήστε τους πρόσφυγες». Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου υγείας είχε πει σε εκδήλωση μεταπτυχιακού προγράμματος της Ιατρικής προ μηνών πως οι αλληλέγγυοι βγάζουν καθαρό το πρόσωπο της ελλάδας στο εξωτερικό και ότι βοηθάνε σημαντικά το ελληνικό κράτος στην διαχείριση του προβλήματος. Continue reading

Ο φασισμός πρώτα έρχεται για τους άλλους, μετά για κάποιους ακόμα αλλά ΠΟΤΕ για όλους (#1)

Σε προηγούμενο κείμενο σχετικά με τα προβλήματα που προκύπτουν από τη προσπάθεια του κόσμου της αυτοοργάνωσης να λύσει το μεταναστευτικό προσπάθησα να συμπυκνώσω σε 3 μόνο σημεία την στρατηγική κατεύθυνση που θα έπρεπε να έχουμε στο νου μας. Στο 3ο σημείο: «Να μιλάμε, να αναλύουμε, να δημοσιοποιούμε τα χαρακτηριστικά του ολοκληρωτισμού του σήμερα όλο και πιο πολύ». Και αυτό όχι από βίτσιο αλλά επειδή το πρόβλημα με τον ολοκληρωτισμό (βλέπε και εδώ) δεν είναι μόνο ότι υπάρχει. Είναι ότι δεν έχουμε βρει τους κατάλληλους μη ιδεολογικούς τρόπους να μιλάμε για αυτόν, να τον κάνουμε κατανοητό, συνειδητό. Δεν χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα εργαλεία. Πέρα από αυτά όμως υπάρχει και το θέμα σε ποιους απευθυνόμαστε για τον ολοκληρωτισμό; Και τι τους λέμε γι’ αυτόν, ποια η «φύση» του; Με αυτά τα ερωτήματα θα ασχοληθούμε εδώ συνδέοντας τα με την συγκυρία που βιώνουμε σήμερα, το μεταναστευτικό, το ελληνικό κράτος και αυτό που αποκαλούμε ελληνική κοινωνία.

Φασισμός για ποιους; Continue reading

Η αυτοοργάνωση δεν μπορεί και δε θα λύσει το μεταναστευτικό

Το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι το κράτος

Το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν είναι ούτε ότι δε χωράμε, ούτε ότι δεν υπάρχουν δουλείες για όλους. Είναι ότι άνθρωποι ξεριζώντοναι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, από τον τόπο τους, ότι οι ζωές τους εκεί γίνανε αβίωτες και προσπαθούν να κάνουν κάτι για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους. Και εκεί βρίσκουν απέναντι τους αυτό που τους δημιούργησε το πρόβλημα. Το κράτος. Που τους σκοτώνει, τους κλείνει σε στράτοπεδα, τους δίνει δουλειές πείνας και τους θέλει πειθαρχημένους και σιωπηλούς. Πώς έχουμε απαντήσει εμείς σε αυτό;

Τους τελευταίους πολλούς μήνες πολύς κόσμος, ομάδες και νέες συλλογικότητες ασχολούνται με το λεγόμενο προσφυγικό/μεταναστευτικό, με συνελεύσεις αλληλεγγύης, καταλήψεις στέγης, αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες για τη διάσωσή τους, τη φροντίδα και την ασφαλή μετακίνησή τους. Στη παρούσα μικρο-μελέτη θα προσπαθήσουμε να δείξουμε γιατί παρόλο που όλη αυτή η προσπάθεια είναι καθόλα σεβαστή και απολύτως κατανοητή είναι πολιτικά και στρατηγικά λανθασμένη. Και μετά από αυτό τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να μετασχηματίσουμε αυτό το λάθος σε κάτι γόνιμο και αιχμηρό για τον ταξικό αγώνα. (Όπως σε άλλα κείμενα που χρησιμοποιούμε την έννοια της διαφοράς και πως αυτή μπορεί να δημιουργήσει πράγματα πέρα από τις μίνιμουμ συμφωνίες και κοινούς τόπους, έτσι κι εδώ θα μιλήσουμε για τα λάθη όχι ως κάποιου είδους εμπόδιο και καθυστέρηση, οπισθοδρόμηση, χάσιμο χρόνου αλλά ως ώθηση για να προχωρήσουμε παραπέρα και να οξύνουμε τα αντανακλαστικά μας και τα πολιτικά μας περιεχόμενα.)

Το Νοέμβριο πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση της «Άπατρις» στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «Εμπρός» στην οποία συγκεντρωθήκαν όλα τα εγχειρήματα και οι κινηματικές δραστηριότητες σχετικές με τους πρόσφυγες. Αξίζουν πολλά μπράβο στους διοργανωτές γιατί μια τέτοια συγκέντρωση ήταν κάτι απολύτως απαραίτητο ώστε να μπορούν καταρχάς να συναντηθούν μεταξύ τους όλοι οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτά. Ακόμα, να θεωρητικοποιήσουν μερικά ζητήματα που είναι ακόμα στο επίπεδο του βιώματος και να μπορεί το κίνημα γενικά να αποκτήσει μια μεγάλη εικόνα, να χαρτογραφήσει λίγο την δράση για τους πρόσφυγες στο σύνολό της. Continue reading

Σημειώσεις για τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό (#1): Ο Τσίπρας είναι ο Μουσολίνι του σήμερα

Οι σημειώσεις για τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό είναι μια σειρά κειμένων χωρίς γραμμική αφήγηση αλλά όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένη για τις εκφάνσεις του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Είτε για το πώς εμφανίζεται ως τέτοιος, είτε πως ΔΕΝ εμφανίζεται ως τέτοιος και παραμένει αόρατος. Και φυσικά προτάσεις για την αντιμετώπισή του.

Συνηθίζουμε όταν μιλάμε για τον ολοκληρωτισμό στο σήμερα να χρησιμοποιούμε την έννοια του φασισμού. Η χρήση της παρομοίωσης εξυπηρετεί κυρίως την συναισθηματική και ιστορική εγρήγορση και τα αντανακλαστικά απέναντι στο φασισμό και είναι χρήσιμο ως εκεί. Πέρα από αυτό όμως εμφανίζονται 2 προβλήματα με τη χρήση των εννοιών έξω από το ιστορικό τους πλαίσιο. 1) Αποϊστορικοποιεί το φαινόμενο και το παρουσιάζει σαν μια σκοτεινή περίοδο ανορθολογισμού και παράνοιας, σαν ένα ιστορικό ατύχημα και όχι ως αυτό που είναι. Δομική συνέπεια της εξουσίας του κράτους. 2) Ιδεολογικοποιεί την ιστορική συγκυρία και αυτό δεν βοηθάει την ανάλυση των συγκεκριμένων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και άρα την παραγωγή εκτιμήσεων και στρατηγικών για την αντιμετώπισή του. Χρησιμοποιούμε δηλαδή παλιές μεθόδους σε νέα προβλήματα που μπορεί να είναι αναποτελεσματικές.

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στο ιδεολογικό επίπεδο της σημερινής εποχής με παλιότερες εποχές ολοκληρωτισμού όπως την εποχή του μεσοπολέμου και της ανάδυσης του φασισμού και του ναζισμού. Τις εποχές εκείνες το πολιτικό στοιχείο – με την κλασική έννοια του όρου – ήταν αυτό που καθόριζε και συγκροτούσε το δημόσιο λόγο και τους κοινωνικούς αγώνες. Δεν είναι τυχαίο ότι τότε αναπτύχθηκαν δύο ολότελα καινούριες ιδεολογίες (φασισμός/ναζισμός) όπως επίσης αναπτύχθηκαν και πραγματώθηκαν τηρουμένων των αναλογιών οι ήδη υπάρχουσες ιδέες του κομμουνισμού και του αναρχισμού (Σοβιετική Ένωση, Ισπανία). Σήμερα, δεν έχουμε μια τέτοια ένταση στην παραγωγή της πολιτικής. Και αυτό δεν θα μπορέσουμε να το καταλάβουμε αν δεν δούμε 2 πράγματα. Την κουλτούρα/θέαμα και την τεχνοεπιστήμη. Ας δούμε το δεύτερο τώρα. Continue reading