Από την ώρα που αναδείχθηκαν οι συνεντεύξεις Λασκαρίδη και Πλακιωτάκη από το thepressproject έχει γίνει ένας χαμός στα social media με αιχμή τον “εξευτελισμό” του υπουργού και της κυβέρνησης από έναν Κύριο που σκέφτεται και δρα χρόνια για το καλό της Κυριαρχίας του και του Κράτους του. Είναι αλήθεια πως αναδεικνύεις από την πραγματικότητα όχι όλα όσα πραγματικά συμβαίνουν άλλα όλα όσα σχετίζονται με τους σκοπούς σου. Έτσι, οι επίδοξοι εξουσιαστές από την αριστερή μεριά και όσους συντάσσονται μαζί τους συνειδητά ή από λάθος ανέδειξαν κάποιον υποτιθέμενο εξευτελισμό.
Είναι αλήθεια πως είναι πολύ διασκεδαστικό να βλέπεις τον υπουργό να στραβοκαταπίνει όταν βλέπει το αφεντικό του να λέει τι πραγματικά πιστεύει για τον εαυτό του. Αλλά αυτά που είπε ο Λασκαρίδης, ότι οι έλληνες εφοπλιστές έχουν χεσμένο τον πρωθυπουργό μόνο αλήθεια δεν είναι. Γι’ αυτό φυσικά και ανακάλεσε αμέσως αλλά και κινητοποιήθηκαν οι ανταγωνιστές του για να τον διώξουν από το ΔΣ της Ένωσης Εφοπλιστών.
Στις δύο συνεντεύξεις αυτές ειπώθηκε μια μεγάλη αλήθεια αλλά όχι αυτή που παρουσιάζεται. Το μισό της αλήθειας αποτυπώθηκε στο συνδυασμό της δήλωσης του Λασκαρίδη ότι “η Ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι η Ένωση Εφοπλιστών της λέει να κάνει” και συμπληρώθηκε από την απάντηση του Πλακιωτάκη ότι “Η ελληνική κυβέρνηση έχει δημιουργήσει ένα σταθερό θεσμικό πλαίσιο για την ελληνική ναυτιλία και έτσι έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο την τελευταία δεκαετία“. Η ουσία του ελληνικού κρατικού σχηματισμού από την γέννησή του συμπυκνώνεται σε αυτές τις δύο προτάσεις. Η ουσία της σχέσης Κράτους-Κεφαλαίου.
Αυτή η ουσία αποτυπώθηκε την τελευταία δεκαετία στην προάσπιση των εφοπλιστικών συμφερόντων από το ελληνικό Κράτος κόντρα στην Ε.Ε. και τους κακούς Γερμανούς που θέλανε να φορολογήσουν τους έλληνες εφοπλιστές. Αυτή η ουσία διαλύει κάθε θεωρίας εξάρτησης και υποτέλειας του ελληνικού κράτους στους ξένους ιμπεριαλιστές και αναδεικνύει τον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων. Μια πραγματικότητα που η Αριστερά προσπαθεί να συσκοτίσει για να στρέψει τις υποτελείς τάξεις στην αγκαλιά του Κράτους. Στο ελληνικό κράτος κουμάντο κάνουν οι εφοπλιστές – αυτό το ξέρουν όλοι. Το ελληνικό κράτος είναι πρωτίστως ο φορέας που φτιάχνει το κατάλληλο πλαίσιο για να υπηρετήσει τα συμφέροντά τους κόντρα σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Στο εσωτερικό ενάντια στις κοινωνικές αντιστάσεις και σε ρόλο διαιτητή ανάμεσα σε ανταγωνιστές Κεφαλαιοκράτες και στο εξωτερικό απέναντι σε άλλα Κράτη και Κεφάλαια. Ο Λασκαρίδης είναι από τους σοβαρούς ανθρώπους που το εθνικό τους καθήκον το κάνουν και με το παραπάνω. Προφανώς, αυτή η στιγμή (για το χέσιμο) ήταν μια στιγμή “ανεμελιάς” που δείχνει ότι είναι το αφεντικό αλλά γνωρίζει καλύτερα από εμάς ότι το Κράτος είναι απαραίτητο για τα Κεφάλαια. Και ο Πλακιωτάκης γνωρίζει ότι όσο και να τον ταπεινώνει και να τον λοιδωρεί το Κεφάλαιο του είναι απαραίτητος – εξ ου και ότι είναι “ο πιο σημαντικός υπουργός”. Η μόνη απάντηση που – αφού στραβοκατάπιε – μπόρεσε να δώσει είναι η μόνη αλήθεια, το σωσίβιο που έσωσε την αξιοπρέπεια του λέγοντας στον Πάνο “δε μπορείς να κάνεις χωρίς εμάς”.
Αν η αφετηρία σου είναι ο εξευτελισμός της κυβέρνησης από έναν εφοπλιστή, τότε ο τερματισμός σου είναι μια ισχυρή κυβέρνηση, ένα ισχυρότερο Κράτος. Αυτή είναι η Αριστερά. Και η Δεξιά – αυτό το γραφείο που αναλαμβάνει εργολαβίες από τα κάθε είδους λόμπι (βλ. “ενεργοί μπαμπάδες”, ΑΠΕ, κοκ) – το κατσαπλιάδικο συμπλήρωμά της. Κράτος και Κεφάλαιο, όλα τα κόμματα Δεξιά και Αριστερά δουλεύουν συλλογικά και εντατικά για να μας κρατήσουν πειθαρχημένους και αδύναμους.
Υπάρχει και η διόλου ευκαταφρόνητη περίπτωση, οι εσωτερικές αψιμαχίες να δηλώνουν το τέλος μιας πρόσκαιρης συμμαχίας και την αρχή μιας άλλης, ‘οικουμενικότερης‘ τέλος πάντων – εξ ου και η υπομονετικά μετριοπαθής αντιπολίτευση του “πίσω-από-τις-λέξεις”.
Ποιας συμμαχίας “οικουμενικότερης” εκτός από τις υπάρχουσες;
Kάποιας που θα εξασφάλιζε το ελεύθερο και νομικά, αφού θα ήταν ψηφισμένη, για ακόμη χειρότερα