Στο δημόσιο λόγο είναι πολλές οι φορές τελευταία που υποπίπτουμε στην ιδεολογική ηγεμονία του δυτικού ανθρωπισμού και συγκεκριμένα στην αυταξία που προσδίδει στην ανθρώπινη ζωή. Έχουμε πολλές φορές αναγκαστεί να απαντήσουμε απέναντι στην υποκρισία των ευρωπαϊκών κρατών με τους όρους τους. Για παράδειγμα, όταν επισημαίνουμε ότι για τα θύματα των χτυπημάτων στο Παρίσι ή στις Βρυξέλλες υπάρχει θρήνος και οργή ενώ για τα θύματα στη Νιγηρία ή στη Συρία παραμένουμε αδιάφοροι. Ας δούμε τι σημαίνει και με ποιο τρόπο προκύπτει αυτή η έννοια της αυταξίας της ανθρώπινης ζωής.
Θεός, Πατέρας, Παντοκράτορας
Η εμφάνιση των μονοθεϊστικών θρησκειών είναι η πιο σημαντική, ίσως, στιγμή στην ιστορία των ολοκληρωτισμών. Και αυτό διότι με τον έναν Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα επιτυγχάνεται η ύπαρξη ενός Κόσμου. Ο Κόσμος είναι πλέον ένας, εκπορεύεται από τον έναν Θεό. «Πριν τον μονοθεϊσμό (δεν έχω υπόψη μου τουλάχιστον) δεν μπορούσε να εκφραστεί μια συνολική εικόνα για το πως είναι και πως πρέπει να είναι ο κόσμος στο σύνολό του. Γι’ αυτό και οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν έντονα το στοιχείο του επεκτατισμού. Πρέπει να μεγαλώσουν και να γίνουν ο κόσμος όλος, ο κόσμος να γίνουν αυτές. Έτσι μόνο θα αυτοπραγματωθούν». (βλ. κείμενο για ισλαμοφοβία) Continue reading