πρώτη δημοσίευση (10/03/2016) : provo.gr
Ο τίτλος δεν είναι τέτοιος για προβοκατόρικους λόγους. Προσπαθεί να είναι απλά περιγραφικός. Είναι η ιδεολογική κυριαρχία των αφεντικών που κάνει την έννοια «εθελοντισμός» να μοιάζει άσχετη με τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που ζούμε (αλλά δεν τον καταλαβαίνουμε ως τέτοιον). Και αυτή η κυριαρχία είναι το αντικείμενο επίθεσης αυτού του σημειώματος.
Η «πρώτη ύλη»
Ο εθελοντισμός είναι η άμισθη, εθελοντική, χωρίς καταναγκασμό εργασία για κάποιο κοινωφελή σκοπό. Πριν ξεκινήσει η κριτική πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο εθελοντισμός πατάει συνήθως (στις καλές περιπτώσεις) πάνω σε αγνά αισθήματα. Δηλαδή, σε ένα αφελές μεν, αλληλέγγυο και κοινωνικό αίσθημα δε. Ένα αυθόρμητο αίσθημα που έχουν οι άνθρωποι για να εργάζονται για το κοινό, να δημιουργούν το κοινό, να ασκούν την πρακτική της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης. Όλα αυτά υπάρχουν, τα μαθαίνουμε μέσα στη κοινωνία μας και αυτά. Όπως και τα αντίθετά τους.
Οπότε πρέπει να διαχωρίσουμε αυτή την «πρώτη ύλη» από την λειτουργία που επιτελεί για το κράτος ο εθελοντισμός γενικά. Δε χρειάζεται να μπούμε σε ηθικίστικες κουβέντες γύρω από την εθελοντική εργασία και τους ανθρώπους που την ασκούν. Μόνο να κουβεντιάσουμε μαζί τους γύρω από αυτή του την διάσταση.
Εθελοντισμός και κράτος Continue reading